Soms moet je mensen een tijd niet zien, om te kunnen beseffen
dat je zelf verandert. Of dat je kinderen heel stiekem aan het veranderen zijn.
Want klaarblijkelijk beginnen Alex en Yelena Nederlands met een Deens accent te
spreken...
Mijn vader, die zich blij vlagen bedient van een licht Amsterdams
accent, grapte dat Alex een echte noord Hollander begon te worden, zoals door
van een –ij- een –aai- klank te maken. Maar dat zou raar (parbleu!) zijn
geweest omdat zijn vader alleen elitair en zuiver hooghaarlemmerdijks*) spreekt
uiteraard en zijn moeder niet uit Noord Holland komt. Die kan dan wel weer met
een Limburgs accent praten, maar daar is ze voor behandeld. En een schrikstok
doet wonderen bij eventuele terugvallen…
Maar goed, de kinderen dus. De opmerking van mijn vader had
nog alleenstaand kunnen zijn. Maar vervolgens merkt mijn zuster, die een licht
Noord Hollands danwel West Fries accentje heeft, op dat de kinderen met een
Deens accent praten. Lang leve series als Broen en Forbrydelsen. Want blijkbaar kunnen Hollanders… ehm… ik
bedoel Nederlanders (tsjee, ik verdeens…) daardoor een accent als Deens
herkennen. Dus ben ik toch maar eens gaan luisteren naar wat kinderen nou
eigenlijk allemaal tegen me zeggen. En dat was heel verhelderend. Want inderdaad,
hun manier van Nederlands praten, begint Deense invloeden te krijgen.
Het Deens is een vlak uitgesproken taal waarbij het laatste
deel van de zin omlaag gaat in de uitspraak. De zinnen worden opgedeeld in losse
stukjes waarbinnen de woorden aan elkaar geplakt worden. Het Nederlands van de
kinderen kent dat verschijnsel ook. Deens is daarnaast een taal die zo
ongelooflijk voor in de mond gesproken wordt, dat eigenlijk alle worden en
letters vervormd worden tot een luchtige, monotone brei waarbij je de woorden
echt moet kennen, wil je ze herkennen. Dit tot groot vermaak van de Noren, die
van mening zijn dat de Denen elkaar al jaren niet meer verstaan en nu alleen
nog maar doen alsof. Neem het Deense woord voor überhaupt, dat schrijf je “overhoved”
maar je zegt oowehoowed. Het zelfde beginnen de kinderen nu ook op hun
Nederlands toe te passen…
En zelf lopen wij alweer 2,5 jaar in Denemarken rond, dus
wij zijn het gewend. Wij horen het niet meer. Of onze hersenen accepteren het
als een normale taalbeheersing. Wordt het dan tijd voor een schrikstok of een
andere vorm van taalkundige correctie? Nee hoor. Dit is natuurlijk
onvermijdelijk. Het zal alleen maar meer worden naar mate de kinderen hier
langer wonen. En mochten we uiteindelijk weer naar Nederland terug keren, dan
zal het Deense accent zonder twijfel snel ingeruild worden voor het lokale
Nederlandse accent.
*)volgens het Woordenboek der Nederlandsche
Taal: "eene schertsende benaming voor de taal van personen,
die niet hun eigen dialect, maar eene aangeleerde, onnatuurlijke taal, of
boekenhollandsch spreken.
Dat u het even weet…
