J-dag

“Fredag den 7. November kl. 20.59 falder den første sne!” Oftewel, vrijdag 7 november valt de eerste sneeuw. Een ruime periode voorafgaand aan 7 november was deze kreet overal te zien en te horen. Een goede verstaander in Denemarken weet dan wel hoe laat het is. Dit is natuurlijk geen hyper accuraat weerbericht, maar de aanloop naar J-dag. Als buitenlander is het dan misschien weer een beetje verwarrend, ik ken een mede-buitenlander die mij inderdaad bekende dat hij dacht dat het echt zou sneeuwen op 7 november…

J-dag dus. Waarbij de –j- uitgesproken wordt als ‘jol’. Dit is een afkorting voor Jule-dag, de dag waarop brouwer Tuborg zijn kerstbier presenteert. Deze dag is uitgegroeid tot een waar drankfestijn. Een soort carnaval. Denk ik. Ik kom van boven de grote rivieren, dus ik kan niet zeggen dat ik ervaringsdeskundige ben op dat vlak…

Bij het betreden van het centrum, rond half zeven, was al duidelijk dat men er zin in had. Grotere stromen mensen dan gebruikelijk op dat tijdstip trokken al schreeuwend en wankelend rond. Anderhalf uur later, na een smakelijke gourmetburger, kon ik constateren dat de stemming al behoorlijk gealcoholiseerd was. Want doorgaans beperkt het overvloedig braken der aangeschotenen zich tot de kleine uurtjes, nu werd er al breeduit gebraakt tegen de muur van een restaurant. Weinig verheffend. Maar ja, J-dag…

Om 20.59 uur bieden vrijwel alle kroegen een flink aantal gratis kerstbiertjes aan. Hier en daar gaat het vrouwelijk barpersoneel gekleed in niks verhullende kerstpakjes terwijl het bier wordt rondgedeeld. Ik beging de fout even op de rand van de pooltafel te zitten, waarna een serveerster van een jaar of twintig in een dergelijk pakje mij maande dat niet te doen, middels een schalks uitgesproken “foei”. Maar de enigszins afleidende kleding deed alle autoriteit dan weer teniet…

Later die avond bevond ik mij in het immer stampvolle Heidi’s Bier Bar. Nu was het werkelijk afgeladen. Maar het frappante is, de enorme alcoholinname en drukte, leiden niet of nauwelijks tot agressief gedrag. Mensen die elkaar per ongeluk aanstoten, verontschuldigen zich omstandig, soms met een vriendschappelijke kram, en daarna feest men weer verder. Als een meisje niet gediend is van (dronken) avances, dan accepteert de betrokken persoon dat met een schouderophalen en gaat verder. Gedanst wordt er. Nog wat gedronken en men danst weer verder. Men hijst elkaar op tafels en banken om daar te dansen (pas op mijn bier….. kijk uit waar je die hoge hakken in prikt….). Het is druk. Maar de sfeer is goed.

Overigens is het op tafel dansen in Heidi’s eerder regel dan uitzondering. Het meisje in het veel en veel te korte kerstkostuumpje dat op tafel stond te dansen werd door veel aanwezigen met extra interesse bekeken omdat ze haar stuitend korte rokje tijdens het dansen nog net even wat hoger optrok. Ik zat er praktisch onder en ik kan uit eerste hand mededelen dat ze er godzijdank wel iets onder aan had. Ze was namelijk zo vriendelijk om op een later moment haar rokje even helemaal om hoog te slaan. De mannelijke aanwezigen slaakten een zucht bij het zien van haar bips. Ik slaakte een zucht toen ik zag dat ze er tenminste een string onder aan had. Vermoedelijk komen je prioriteiten toch anders te liggen als je vader van een dochter bent…

De volgende avond bevond ik mij opnieuw achter een glas bier, maar het was duidelijk dat de meeste mensen de avond er voor wel even genoeg vonden. Het was opvallend rustig voor een zaterdagavond. Los van een paar groepen Noren. Noren worden zo mogelijk nog zatter dan Denen. Helaas wel op een wat vervelender manier. Maar daarover een andere keer…