donderdag 27 juni 2019

Carrière maken


Sinds ik naar Denemarken ben verhuisd, en vooral nadat mijn ex en ik uit elkaar zijn gegaan, blijken bepaalde momenten van mijn leven overeenkomsten te tonen met liedjes uit de Nederpop. Kort nadat de beslissing genomen was om uit elkaar te gaan, verzuchtte ik op Facebook dat mijn leven een liedje van Acda en de Munnik geworden was

CD van jou, CD van mij, CD van ons allebei, maar gekregen van mijn moeder dus van mij…

Korte tijd later wijdde ik een column aan een van mijn eerste baantjes in Denemarken en kon ik niet zonder een puberale grinnik vaststellen dat mijn leven verzeild was geraakt in een liedje van Andre van Duin:

En een boutje en een moertje en een schroeffie en een nippeltje, en een boutje en een moertje….

Nu is het opnieuw zover. Mijn leven wordt nu feilloos beschreven door Doe Maar. En nee, ik bedoel dan niet dat lied over een plant. Een groene plant, een welriekende plant. Maar nee, het gaat dus niet over de cannabis sativa hollandica. Ook het liedje Nachtzuster is het niet. 

Kom even bij me liggen, nachtzuster… 

Want in dat geval kan ik mijn relatie met Johanne wel op mijn buik schrijven. Nee, het is het liedje “De Bom”. Want ik ben me toch een partij carrière aan het maken!
 
Mijn familie heeft carrière maken als doel an sich nooit hoog in het vaandel gehad. Wat ik heb geleerd van mijn ouders is dat een baan waar je je ei in kwijt kunt veel meer voldoening geeft dan iets dat je alleen voor het geld en aanzien doet. Ik heb er wel even over gedaan om zo’n baan te vinden. Via de opleiding journalistiek, een studie geschiedenis, administratieve uitzendbaantjes, een vaste baan als pensioenmedewerker en een verhuizing naar een ander land.

Toen ik bij Interpolis, later Achmea (in de wandelgangen ook wel Ach en Wea of Achnea), werkte heb ik geprobeerd carrière te maken. Van eenvoudige deskjockey tot iets met leidinggevende verantwoordelijkheid. Ik heb in een periode daadwerkelijk aan het hoofd van een team gestaan dat een hoop (en dan echt een hele hoop) fouten in de digitale administratie moest verbeteren. En dat deed ik goed, afgaande op de positieve feedback die ik van hogerhand kreeg. Maar mijn hart lag niet bij dat werk. Het was een kunstje dat ik kon maar weinig plezier aan beleefde.

Dus carrière maken was voor mij iets dat vooral anderen deden. Tot ik mij op twee januari 2015 meldde als portør op het ziekenhuis in Aalborg. Al na een week wist ik “dit gaat een geweldige baan worden!” en inderdaad. Ik heb de baan gevonden die perfect bij me past en waar ik me helemaal in kan uitleven. In 2016 volgde ik de opleiding die bij het beroep van portør hoort, in de jaren 2015 tot nu heb ik diverse aanvullende cursussen en opleidingen gevolgd om maar zoveel mogelijk nieuw te leren.

Twee jaar geleden stelde een collega voor dat de Spoedeisende Eerste Hulp (SEH) misschien wel een vast team van portørs kon gebruiken om op allerlei manier extra geholpen te worden. Niet alleen met het vervoeren van patiënten maar ook bij alles waar een extra paar handen nodig is. Op zijn voorstel werd positief gereageerd. Zowel onze leidinggevenden en die van de SEH waren in het volgende jaar erg te spreken over deze samenwerking.

Een jaar geleden zegde degene die het project bedacht had zijn baan op en leek het even alsof alles zou verzanden. Ik heb toen aangeboden zijn coördinerende rol over te nemen. Ik werd met open armen ontvangen. Veel heb ik niet kunnen coördineren omdat mijn leidinggevenden veel te druk waren met andere zaken, maar het afgelopen jaar heb ik, samen met collega E., de deur platgelopen bij onze chefs om ze bij de les te houden.

En met goed resultaat. Per augustus start er een vast team van 16 portørs die zijn uitgekozen na een interne sollicitatieronde om hoofdzakelijk op de SEH te werken, waarbij hun kennis wordt aangevuld middels twee extra cursussen die ze voorbereid op het werk op de SEH. Dat team van 16 portørs krijgt een coördinator. En ik heb de eer die rol te mogen vervullen!

Dus naast ‘gewoon’ portør en mijn functie als praktijkbegeleider ben ik nu coördinator voor de SEH-portørs. Als dat geen carrière maken is, dan weet ik het ook niet meer. En het allermooiste is dat het carrière maken is binnen een beroep waar ik voor in vuur en vlam sta. Beter kan gewoon niet. Benieuwd wat de toekomst verder in petto heeft!