Dieren en dood

Stel je het volgende voor. Op een willekeurig Nederlands internetforum stelt iemand de vraag wat te doen met een hamster met twee gebroken pootjes. Af laten maken, dat is duidelijk. Maar naar de dierenarts, of het zelf doen? Daar zou, volgens mij, als vanzelfsprekend aangenomen worden dat de eigenaar van de hamster naar de dierenarts gaat om het beestje te euthanaseren. Zelf doen? Natuurlijk niet. We zijn toch geen onmensen? Dat is zielig.

Welnu, deze vraag dook op, op het singleforum waar ik aanwezig ben. En inderdaad, er werd voorgesteld om naar de dierenarts te gaan. Maar een doe-het-zelf euthanasie was ook een volkomen acceptabele optie. Mogelijkheden te over. De tuin in, kuiltje graven, hamster onthoofden met de schep en kuiltje weer dicht. Of in een plastic tasje, en dat vastbinden aan de uitlaat van een auto om zo de hamster te vergassen. Of in twee plastic tasjes en een paar keer flink tegen de muur aan slaan. En als je het zelf niet durft, heb je vast een daadkrachtige buurman. Een beetje een buurman als dokter Kotsemmer, een door Kees van Kooten gespeelde buurt-euthanaseur. Iemand die wel raad weet met een stofzuigerslang of een bijl…

En ik stelde me zo voor wat er zou gebeuren als ik dat als euthanasie-opties zou geven op een Nederlands forum. Er zou een heksenjacht op gang komen, kamervragen door de Partij van de Dieren. Mijn naam en foto zouden op diverse websites terecht komen. Websites van bezorgde burgers, opvallend vaak voorzien van erbarmelijk Nederlands en royaal gelardeerd met spelfouten. Boze, bezorgde burgers, begaan met dierenwelzijn zouden al hun rechtschapenheid op mij kunnen afreageren. Want dieren zijn lief. Sommige menen dat dieren zelfs meer waard zijn dan een mensenleven.

In Denemarken is de sfeer op dat vlak gelukkig iets ontspannener. Dieren en dood horen er hier gewoon bij. Niet van dat verkrampte. Is er net een giraf geeuthanaseerd? Mooi, dan gaan we de bezoekende kinderen eens laten zien hoe zo’n dier er van binnen uit ziet. Worden de leeuwen gevoederd? Kijk, jongens, wie weet welk deel van een geit ik nu omhoog hou…. Kom, er is een open dag in de nertsenfokkerij om de hoek. Laten we daar eens gezellig gaan buurten met de kinderen.

Natuurlijk heeft dierenwelzijn in Denemarken gerust ook rafelrandjes. Maar in Nederland vind ik het doorgeschoten. Een van de dieptepunten was de reactie van een aantal dierenliefhebbers op een foto die een collega maakte. Ik vermoed dat velen van jullie de foto nog wel kunnen herinneren die zo ongeveer in elke krant heeft gestaan, een foto van een reiger die een konijn verzuipt en op eet. Omdat het een zwart konijn was, zo redeneerden enkele dierenliefhebbers, kon het geen wild konijn zijn. En dus moest de fotograaf dat konijn bewust aan die reiger gevoerd hebben, om een paar mooie foto’s te kunnen maken…. Om nog maar te zwijgen van de enorme ophef over giraf Marius. Er werd meteen moord en brand geschreeuwd, zonder ook maar kennis te nemen van de feiten.

Dieren zijn emotie, blijkt maar weer. Maar overdrijven is ook een emotie.