Het leven in Denemarken (2)

Zoals uit eerdere mails misschien een beetje doorschemerde, houden Denen van veel. Op alle vlakken.

Nu is ons referentiekader op dit moment nog een beetje beperkt, maar toch. Het eten laat ik voor nu buiten beschouwing. De afgelopen mails hebben volgens mij duidelijk iets laten zien van de Denen en hun houding ten opzichte van eten...

Maar dan het drinken... In mijn wilde jaren heb ik gerust gedronken. Een enkele keer veel. Soms heel veel. Maar het is maar een keer gebeurd dat ik zoveel dronk dat ik het vertrektijdenbord van de Praagse nachttram niet meer kon lezen (wat wil je, een halve liter bier kostte 70 eurocent...) en maar een taxi terug naar het hotel heb genomen. Maar hier... Drinken gebeurt niet met mate. Wijn wordt niet met slokjes gedronken over een langere periode maar gewoon met stevige slokken. Bier en sterke drank gaan net zo snel, bier misschien nog sneller. Denen worden dus, zelfs in vergelijking met de Nederlandse jeugd, ver-schrik-ke-lijk dronken. En dan kan het gebeuren dat je in de reality-serie Paradise Hotel dronken jongens en meisjes op de vreemdste plekken ziet gaan liggen en daar ook gewoon in slaap vallen. Op de grond naast bed. In een hoekje van het balkon.

Kinderen krijgen het voorbeeld 'drank = gezellig' al met de paplepel ingeramd. Op feesten en partijen zijn kinderen ook gewoon aanwezig. Omdat ouders het te druk met zingen, eten en drinken hebben, scharrelen de kinderen hier gewoon tussendoor. Als ze moe worden, gaan ze even lekker ergens liggen (feestzaal of niet) en tussendoor wat eten. Onze Deense lerares Margrete vertelde dit al. Toen we dat hoorden, begonnen Pauline en ik toch wat bezorgd te worden. Wij zijn zelf erg matig met drank en wij waren van plan dat ook aan Alex en Yelena door te geven. Maar als die hier Deense vriendjes en vriendinnetjes krijgen... Ik ben heel hard bezig visioenen te blokkeren waarin ik op een zondagmorgen naar de keuken loop en ik Alex slapend in de gang aantref naast het schoenenrek met een schoen half uitgetrokken. Op de mat voor de (nog opstaande deur) ligt een plak braaksel waarin duidelijk de rudimenten van een midnightkebab van kebabzaak Kebabistan aan de Vesterbro herkenbaar is... En aan Yelena wil ik al helemaal niet denken... Nachtmerries van een halver liters wegtikkend meisje dat met succes de ene na de andere bezopen viking verleidt... Daarvan word ik badend in het zweet wakker terwijl ik paniekerig schreeuw: waar koop je tegenwoordig een solide kuisheidsgordel??

.

Tatoeages. Ook zo iets waar ze hier gek op zijn. Maar dan ook echt. De tattoo-dichtheid is hier bizar. De mensen zonder tatoeage zijn hier bijna de uitzondering. Armen, benen, bovenlijf, alles wordt versierd. En ik heb veel gezien, maar toen tot me doordrong dat de man naast me op het perron een enorme tatoeage op zijn adamsappel had staan, toen was zelfs ik even in stilte verbijsterd. Ik weet nog goed dat ik verbijsterd was toen de jongeren van 'Oh Oh Cherso' via een 'talentenjacht' een nieuwe aanvulling op hun vriendenclubje zocht. Een van die mensen liet het logo van Oh Oh Cherso op zijn schouder tatoeren. Deze gek liet dit tatoeren: http://www.seoghoer.dk/Nyheder/FilmOgTv/Flotte%20Fyr%20ny%20tush.aspx Den Glaede Viking (de vrolijke viking) is de thuisbasis van feestende Deense jongeren aan de Zwarte Zeekust in Bulgarije (Yelena kan het bij voorbaat al vergeten...), en die serie plaatjes staat in hun ´mieterse dancing´op de muur. Hij wordt 'flotte fyr' (knappe kerel) genoemd. Ik zie dat niet zo. (Overigens, Oh Oh Cherso is BRAAF en SAAI vergeleken bij een programma genaamd 'Paradise Hotel', maar dat komt in een latere mail) Ik heb zelf jaren rondgelopen met het idee een tatoeage te nemen (eigen ontwerp) en net nu ik dacht dat 't er toch nooit van zou komen, loop ik opeens tussen een overgetatoeerd volk... Dus wie weet.

Roken. Het mag hier nergens. Maar het gebeurt overal. Bij een kantoor om de hoek staat een bord voor de deur. `Alleen roken aan de achterzijde van het pand´. En wat doen Denen dan? Juist, die steken gewoon lekker een peuk op terwijl ze tegen dat bord aan leunen... Op het station liggen tussen de perronwanden en de rails enorme bergen peuken. Bij alle in/uitgangen van kantoren, winkels, hotels, soms ook huizenblokken wordt gerookt. In ons vorige appartementenblok mocht ook niet gerookt worden. Daar stond bij de voordeur een enorme bloempot die als asbak fungeerde. En over asbak gesproken, hare koninklijke hoogheid schijnt de bijnaam 'koningin Asbak' te dragen. Wederom zag onze onvolprezen docent Margrete zich geroepen het verhaal te vertellen dat H.M. gewoon overal een peuk op steekt en dat er altijd lakei met asbak in haar buurt is. Jaaaaa, wij Denen zijn zo vreselijk egalitair met z'n allen....

Kinderen. Denen zijn gek op kinderen. En dat is een rare gewaardwording als Nederlander. Ik heb me de eerste maanden dat ik hier met de kinderen rond liep afgevraagd of alle Denen nou pedofiel zijn of dat ze kinderen gewoon leuk vinden. Uiteindelijk ben ik maar tot de conclusie gekomen dat het laatste het geval is. Hoewel, het kan natuurlijk geen toeval zijn dat elk Deens huis een souterrain heeft met berghokken waar volwassenen in elk geval niet rechtop kunnen staan...

"Kinderen zijn hinderen" is een bekend Nederlands spreekwoord en kinderen worden ook als hinderlijk gezien. In restaurants waar ouders hun (jonge) kinderen mee laten eten, zijn de boze blikken en het nadrukkelijke gezucht om al dat rumoer niet van de lucht. Hier niet. Hier zijn standaard overal stoelverkleiners aanwezig. En een speelhoek. Van kinderen wordt niet verwacht dat ze de hele maaltijd netjes stil op hun stoel blijven zitten. Af en toe even rennen is geen enkel probleem. De bediening heeft een extra zintuig om, terwijl met met armen vol warm eten, halve liters bier en kannen cola op bijna magische wijze aanvaringen weten te vermijden met kinderen die doen alsof ze Brownse-deeltjes zijn. (jaja, een beta-grapje door een alfa, gewaagd...)

Nog een leuke: stel je voor dat je naar de bank moet om een rekening te openen en je neemt je kinderen mee. Nog los van het feit dat je in Nederland wordt geholpen door een niet bijster geinteresseerde baliemedewerker, zal deze bankemployee bij het zien van de kinderen die je mee hebt een wenkbrauw omhoog trekken en met een diepe zucht vragen wat hij/zij voor je kan doen. Naar mate de kinderen zich nadrukkelijker profileren zal de bankmemployee naar ze kijken alsof het een stel smerige insecten is waar een dosis insectenspray wel bij zal helpen.

Hier niet. Hier ga je naar de bank, kun je op een touchscreen uit alle namen van mensen die er werken, degene kiezen met wie je een afspraak hebt. Daarna word je, met kinderen (en buggy) en al meegenomen naar een kantoor. Ouders krijgen koffie, kinderen een glaasje water, ze krijgen een chocolaatje aangeboden en worden even vriendelijk aangesproken. Naar mate de kinderen het gesprek een beetje storen, verschijnt er een glimlach om de mond van de bankmedewerker, die vervolgens een paar pennen uit het bureau pakt en deze met wat printerpapier aan de kinderen geeft. Zo kan het dus ook.

Om Freek de Jonge te citeren: Zo zou ik nog uren door kunnen gaan. Maar dat doe ik niet. Want ik schijn ook nog andere verantwoordelijkheden te hebben dan alleen luchtige schetsjes te maken van de Deense samenleving. Ik ga deze week eens proberen mijn onvolprezen zelfoverschatting en welbespraaktheid te gelde te maken bij nietsvermoedende Deense kranten en tijdschriften.