Top 2000

Sinds 1999 wordt de achtergrond bij de feestdagen in Nederland verzorgd door Radio 2 in de vorm van de top 2000. Een lijst die steeds ronkend wordt gepresenteerd als de lijst met de beste liedjes ooit. Daar is vanuit historisch en muzikaal perspectief wel het een en ander op af te dingen, maar vooruit. Feit is dat de top 2000 na 19 jaar een verbindend instituut is geworden dat luisteraars op basis van de grootste muzikale gemene deler een gevoel van geborgenheid, weemoed en gezelligheid biedt.

En ja, ik luister ook. Vanaf eerste kerstdag staat het aan als achtergrondmuziek. En op 31 december vergezelt de muziek mij tijdens het oliebollen bakken. Omdat tegen die tijd de echt royaal bekende nummers elkaar opvolgen sta ik dus enthousiast mee te blèren met het ene na het andere lied. Van “M’n parkietenpak” (punten voor degene die raadt welk nummer dat is….) tot “Who wants to live forever….” Pathos ten top. Want ik ben Pathos, de vierde metgezel van Athos, Porthos en Aramis….

Het verschijnsel top 2000 is in Denemarken volslagen onbekend. Maar Johanne is reuze enthousiast. En bij tijd en wijle kijkt ze me vragend aan omdat haar muziekkennis toch enige zorgwekkende lacunes heeft. Toen ik bijvoorbeeld pathetisch verkondigde “Sie werden dich nicht finden. Niemand wird dich finden, du bist bei mir!” keek ze me in stralend onbegrip aan. Bleek ze Jeanny van Falco niet te kennen. Dat gemis maakte de top 2000 dan weer goed. En het spelletje “herken het liedje aan het intro” won ik ook opvallend vaak.

Johanne vroeg zich herhaaldelijk af waarom Denemarken toch niet iets vergelijkbaars heeft. Toen ze dat weer eens verzuchtte, antwoordde ik: Omdat Kim Larsen geen 2000 liedjes heeft geschreven. Want ik vermoed dat als je Denen de mogelijkheid geeft een dergelijke lijst samen te stellen, je er vergif op kunt innemen dat Kim Larsen, de nationale troubadour die dit jaar overleed, de boventoon voert. Aangevuld met andere Deense bands en zangers. De afwisseling die de top 2000 maakt tot wat hij is, zou volgens mij ten enenmale ontbreken.

Waar Johanne godzijdank in zalige onwetendheid over verkeert, is het veel te hoge percentage tenenkrommende muziek van Bløf. Die kwijnende zang, de pompeuze teksten, braakneigingen krijg ik er van. En dan zoveel nummers die de top 2000 gehaald hebben. Of Maaike Ouboter met “dat ik je mis”. Wat een eindeloos tenenkrommend nummer. Onbegrijpelijk dat dat op 308 stond. Maar goed, de vox populi heeft gesproken. En er zat genoeg fijns tussen voor mijn smaak. Dus herhaaldelijk liep ik luid zingend door het huis.

Mijn persoonlijke hoogtepunt is elk jaar, als de top 2000 op zijn einde loopt. Op een bepaald moment krijg ik dan een berichtje van mijn vader waarin alleen “plinkeleplonk” staat. En dan weet ik “Shine on you crazy diamond” is begonnen. Ik ben dan weer even terug op bezoek bij mijn ouders tijdens de feestdagen van 2014, waar ik met mijn vader de top 2000 luisterde om daar heerlijk met zijn tweeën op te zaniken en te zieken. Als Waldorf en Statler.

Dit jaar heeft Johanne zich voorgenomen ook te stemmen in november. Ik verheug me nu al op geïrriteerde uitroepen waarom haar liedjes zo laag staan en waarom de rommel zo hoog staat. Liefde is samen de top 2000 luisteren, zullen we maar zeggen .